میهمانسرای حضرت رضا (ع) در روزهای پایانی ماه صفر محل خدمت خادمانی است که با هر پست و مقام دنیا و عناوینش را رها کرده و به زائران و دوست‌داران حضرت یاری می‌رسانند.

به گزارش آژانس خبری تهران ۲۴ سریع و بی‌وقفه و البته کاملاً بهداشتی، میهمانان امام رئوف (ع) را با گشاده‌رویی میزبانی می‌کنند. گویی نه اینکه در مناسبت‌هایی مثل دهه آخر صفر جمعیتی به بزرگی یک شهر را نهار و شام می‌دهند، کار بزرگی که فقط با عنایت صاحب این خانه و مهمانانش میسر می‌شود.

طبخ و توزیع حدود ۲۵۰ هزار پرس غذای متبرک

در روزهای پر ازدحام خدمت‌رسانی دهه پایانی ماه صفر به مهمان‌سرای غدیر حضرت رضا (ع) رفتیم تا از کیفیت طبخ و توزیع حدود ۲۵۰ هزار پرس غذای متبرک جویا شویم.

خادم امام رئوف از آداب میزبانی می‌گوید

با راهنمایی خادمان، بانوان و آقایان به‌ تفکیک در صفی وارد سالن توزیع می‌شوند و با ارائه فیش الکترونیکی غذا، بسته‌های خود را دریافت می‌کنند. در میانه جمعیت، خادم دنیا دیده‌ای به‌ آرامی زائران را خوشامد می‌گوید و به جلو هدایت می‌کند. در همان حال خدمت، برایمان از آداب میزبانی و صرف غذا می‌گوید: ادب و احترام کردن مهمان اولین اصل میزبانی است. برقراری آرامش پیش از تناول غذا، از دیگر اصول مورد تأکید فرهنگ اسلامی است. شستن دست‌ها، گفتن بسم‌الله و مهم‎تر از همه شکرانه نعمت از امور مؤکد در آداب دینی ما است.

سری که می‌گردانیم، آشپزی از گرماگرم پخت‌وپز آشپزخانه می‌آید. از آن کلاه و پیش‌بندهای معروف آشپزی در قامتش خبری نیست و به دلیل پوشش بهداشتی، بیشتر هیبتی شبیه جراحان اتاق عمل دارد. خود را سید اسدالله عطار حسینی معرفی می‌کند که بعد از سال‌ها خادمی، در سالروز ولادت حضرت زهرا (س) به عنوان آشپز مشغول شده است.

عشق امام رئوف سختی خدمت را آسان می‌کند

حال دلش را این‌طور وصف می‌کند: با خروج از خانه حوالی ۵ صبح، به خود حضرت رضا (ع) متوسل می‌شوم و توان خدمت می‌خواهم چون این کار سنگین فقط عشق می‌طلبد و بس. در طول طبخ غذا هم یاد و نام خدا و آقا امام رضا (ع) و گاهی هم نفس گرم یک مداح، قوت‌بخش بازوان بچه‌ها می‌شود.

وقتی مدیرعامل هم لباس خدمت به زوار می‌پوشد

گوشه دنجی از هیاهوی سالن توزیع غذا، همراه چند خادمیار دیگر، گرم بسته‌بندی و جابه‌جایی اقلام غذایی است. محمود اقبالی مدیرعامل یک شرکت نرم‌افزاری است. سرشان بسیار شلوغ است و فقط به قدر چند کلمه، دلیل انتخاب این محل خدمت را روزی و نیز دوری از دیده شدن بیان می‌کند.

خدمتی که همه در آن شریک هستند

شاید به نظر برسد همه بار سنگین دم و دستگاه آشپزخانه و مهمانسرای حضرت بر دوش مجموعه آشپزها و خدمه آن باشد، اما اگر تنها دقایقی در ورودی مهمان‌سرای غدیر تماشاگر شمار مراجعان برای دریافت یک وعده غذای متبرک باشیم، متوجه ارزش خدمت هر یک از اعضای دخیل در فرایند تهیه تا توزیع می‌شویم. خادم‌الشریعه یکی از همین خادمانی است که بیش از کنترل زائران ورودی، پاسخگوی این مراجعان است، البته با صبر و متانت. بر این باور است که میل کردن یک لیوان آب از سقاخانه صحن و سرای امام رئوف (ع) هم باید روزی ما شود و به قدر یک وعده غذا متبرک است.