حجت‌الاسلام خسروپناه، خطاب به عبدالکریم سروش گفت: اگر در گفتار و نوشتار خود، صدق اخلاقی داری چرا برای شهدای علم و دانش دانشگاه که سرمایه‌های ملت بودند، ننالیدی؟

محمد جعفری در ویژه‌نامه «کتاب نقد سروش» می‌گوید: سروش در حالی از آرزوی مرگ روشنفکری دینی گلایه می‌کرد که بعد از طرح نظریه «رویای وحی» خود رسماً مهر پایان بر روشنفکری دینی زد و دیگر مجالی برای دفاع از آن حتی برای نزدیک‌ترین همراهان خود باقی نگذاشت.

پژوهشگر تاریخ معاصر گفت: دولت سازندگی که به دست تکنوکرات‌ها اداره می‌شد ترجیح می‌داد به جای همکاری با نیروهای انقلابی و ارزشی کار خود را با سکولارها پیش ببرد، آنها از اندیشه‌های روشنفکری دینی جدید از سوی سروش استقبال کردند.

سیاه‌پوش گفت: عبدالکریم سروش مدعی این است که در موضوع دین‌شناسی دست به خلاقیت زده، اما حقیقت این است که این افکار نظریه‌های سایر فلاسفه‌اند؛ منتها او «اخلاق» پژوهش را رعایت نمی‌کند و بدون آوردن منبع نظریات را به نام خود جا می‌زند.