“محمد فاضلی” کیست و چه می‌گوید!؟

برخی رسانه‌ها و چهره‌های اصلاح‌طلب اخیراً در اعتراض به لغو ادامه همکاری یک استاد جامعه‌شناسی نزدیک به این جریان با دانشگاه شهید بهشتی، جنجال‌های را ایجاد کردند.

گفته می‌شود “محمد فاضلی” از استادان جامعه‌شناسی که انطباق مصرّحی با خطوط ترسیمی اصلاح‌طلبان دارد؛ پیش از این بصورت پیمانی مشغول به تدریس در دانشگاه شهید بهشتی بوده که البته در مرحله تبدیل وضعیت موفق به کسب آرای هیئت اجرایی نشده است.[۱]

در همین رابطه مصطفی تاجزاده نیز در یک توییت نوشت: در گام دوم انقلاب استقلال و آزادی در هیچ سطحی پذیرفته نیست. یکدست‌کردن ارکان حکومت آغاز راه است، و به نفی استقلال و آزادی دانشگاه و حوزه و حذف اساتید منتقد می‌رسد. دانشگاه، پادگان می‌شود و افسران جنگ نرم جایی برای محمد فاضلی، آرش اباذری نمی‌گذارند.

***

*در این باره “ابراهیم سوزنچی” عضو حقیقی شورای عالی انقلاب فرهنگی نیز به ایلنا گفته است: هر دانشگاهی کمیته ممیزی خاص خود را دارد و در ارتباط با مسائل علمی طبق آن تصمیم گیری می‌کنند و موضوع اخراج اساتید به دلیل مسائل علمی، موضوعی کاملا دانشگاهی است. [۲]

جدای از این قال و مقال‌ها و بدون اینکه ما قضاوتی پیرامون خبر فوق‌الذکر داشته باشیم اما بد نیست مخاطبان محترم با مواضع ابراز شده از سوی آقای فاضلی طی سال‌های گذشته آشنا شوند. ما در این مدت با نگاهی انتقادی به برخی مواضع ایشان پرداخته‌ایم که اکنون برخی از این مواضع و نظرات را که تماما از سوی فاضلی ابراز شده‌اند را در مظان قضاوت مخاطبان محترم می‌گذاریم:

۱_ نظام سیاسی –ایران- به شیوه‌های مختلف، خانواده را آزار می‌دهد.

۲_ کیفیت حکمرانی در ایران پایین است.

۳_ اگر احساس خفگی می‌کنید، اثر طناب‌هایی است که در این ۷۰ سال حاکمان، سیاست‌مداران، بوروکرات‌ها، پیمانکاران و مشاوران دور گردن‌مان محکم بسته‌اند.

۴_ ما ایرانیان، کجا و چرا شکست خوردیم؟

۵_ مردم معتقدند که فساد نظام‌مند در کشور وجود دارد.

مجددا تأکید می‌شود که ما نظری پیرامون لزوم ادامه یا لغو همکاری آقای فاضلی نداریم اما خوانش محتوایی از مواضع و پارادایم فکری این فرد و قضاوت درباره اینکه جامعه از بابت این قبیل تفکرات با چه مخاطراتی روبرو خواهد شد؛ یک ضرورت فکری است.

***

نه شرقی، نه غربی، نه جریان بهانه‌جوی داخلی!

سیدحسین موسوی‌تبریزی، از فعالان اصلاح‌طلب در بخشی از یک مصاحبه با شماره شنبه گذشته روزنامه آرمان ملی پیرامون سفر رئیس‌جمهور ایران به روسیه گفته است:

“یکی از شعارهای مهم انقلاب اسلامی شعار «نه شرقی، نه غربی، جمهوری اسلامی» بود. این شعار به معنای این نبود که ما با شرق و غرب ارتباط نداشته باشیم و بلکه به معنای این بود که ما باید منافع ملی خود را دنبال کنیم و به همین دلیل به شرق و غرب باج نخواهیم داد. نباید شرایط به شکلی رقم بخورد که ما کشورهای غربی را کنار بگذاریم و با عناوینی مانند استکبار جهانی با آنها برخورد کنیم و در مقابل تنها با کشورهایی ماننـد روسیه و چین ارتباط داشته باشیم. مسیر حرکت ما باید بر اساس منافع مردم و کشور باشد.“[۳]

***

*این تحلیل در حالی است که این آقایان طی ۸ سال دولت اعتدال تلاش کردند تا در سمت دیگر ماجرا؛ شرق را به کناری بگذارند و برکت از دامن آمریکا و غرب بجویند. اما چیزی که دست آخر در کاسه‌شان نهاده شد “تقریبا هیچ” بعلاوه تحریم‌های بیشتر بود.

جالب است که اقوالی موجود دارد مبنی بر اینکه آقایان در دوران دولت اعتدال حتی روی خوشی هم به تمایلات چین و روسیه برای همکاری با ایران نشان نمی‌دانند و تمام و کمال در خدمت آمال لیبرالیستی خود بودند.

آمالی که همانطور که عرض شد دستاوردی جز هیچ و شکست نداشت…

حرف آقای موسوی تبریزی همچنین در حالی است که دولت ایران مشغول مذاکرات برجامی نیز هست و بصورت غیر مستقیم مذاکراتی را با آمریکا در پیش گرفته است که این رخداد نیز سطح نازل تحلیل موسوی‌تبریزی را اثبات می‌کند.

در باب شعار منطقی نه شرقی نه غربی هم باید دانست که این شعار به معنی کرنش نکردن در مقابل هژمون غرب و شرق و تأکید بر استقلال و آزادی ایران است.

شعاری عقلانی که طی ۴۳ سال حکومت نظام اسلامی شاهد تحقق آن هستیم و امروز می‌بینیم که ایران اسلامی توانسته یک هژمون نوپدید، قوی و مستقل در جهان باشد که پارادایم موجود را از حالت دوقطبی نیز خارج کرده است.

***

مدعیان عدالت چگونه علی(ع) را شهید کردند؟

هشدار منفوریت نظام در نمایش کتمان دستاوردها

فردی به نام هادی سروش اخیراً در یادداشتی که سایت صبح ما آنرا منتشر کرد، نوشت: آیا بر اساس “فقه حکومتی” وقتی “فقر” ستون فقرات مردم را میشکند نباید در باورهای سیاسی و خصوصا بین المللی خود تجدید نظر کنیم؟

آیا مسئولین کشور متوجه “خط فقر” در جامعه اسلامی هستند؟
آیا از تغییرات معناداری که در نگاه مردمان به آنان رخ داده، مطلع هستند؟
نکند که محبوبیت های گذشته ی فردی و یا سیاسی، جلوی دیده ها را بگیرد و امکان بازگشت “منفوریت” و نشستن آن بجای “محبوبیت” را منکر شویم!

بله! رسول خاتم (ص) از این رخ داد بسیار سهمگین “منفوریت” و در نتیجه “جدائی از دین” مطلع است که به درگاه خدای متعال عرضه داشت؛ خدایا نان را از ما دریغ نفرما که اگر نان نباشد از نماز و روزه و ایمان خبری نخواهد بود!

این سخن ارزشمند رسول رحمت (ص) در آخرین سخنرانی عمومی و رسمی در مدینه بود که به خصوص کارگزاران کشورهای اسلامی فرمود:

“حاکمانی که بر هست و نیست امت من فرمانروایی و حکومت میکنید به مسلمانان رحم کنید … نکند که برای مردمان فقر را رقم زنید و در نتیجه آنان را کافر کنید! “

تبدیل چهره های محبوب به چهره های منفور از زیر نگاه امام خمینی مخفی نماند و بدرستی فرمودند:
“بترسید از آن روزی که مردم بفهمند در باطن ذات شما چیست و یک انفجار حاصل بشود. از آن روز بترسید که ممکن است یکی از «ایام الله» – خدای نخواسته – باز پیدا بشود. و آن روز دیگر قضیه این نیست که برگردیم به ۲۲ بهمن. قضیه [این] است که فاتحه همه ما را می‌خوانند! “

آیا هشداری از این صریح‌تر؟ !

این جمله‌ی ارزشمند استاد آیت الله جوادی آملی را باید هر هفته به هر شخصیت و نهاد و اداره ای ارسال شود که در ملاقات با وزیر وقت کار فرمود: «اگر ملت قیام کند، همه ما را به دریا خواهد ریخت» .[۴]

***

*ما پیش از این کرارا در وبلاگ مشرق پیرامون تمایز و تفاوت دو مفهوم “فقر مطلق” و “فقر نسبی” توضیحات، تحلیل‌ها و آمارهای مختلفی را به مخاطبان محترم عرضه کرده و توضیح داده‌ایم که آنچه که قابل احصا و بحث است فقر مطلق است نه فقر نسبی که یک مفهوم ذهنی، غیر قابل آنالیز ریاضی و عمدتا بهانه‌جویانه است. [۵][۶]

نرخ فقر مطلق یا همان فقر منجر به گرسنگی نیز در ایران کاهش چشمگیری دارد که البته مشخص نیست افراد مدعی چطور و با چه وجدانی از این حقیقت مهم و شگرف حرفی نمی‌زنند!

مردم و خواص کشور باید بدانند که گاهی برخی سخنان ظاهری زیبا و عوامفریب دارند اما اگر به ریشه و پیش‌فرض این سخنان نگاه شود آنگاه مشاهده‌گر یک تعفّن و خباثت بزرگ می‌شویم که به مصاف حقیقت آمده است و قصد دارد به اسم عدالت شمشیر بر فرق علی(ع) بزند.

در بحث به دریا ریختن نظام توسط کسانی از مردم که آقای سروش به آن اشاره کرده‌اند نیز پر واضح است که آقای سروش و امثال او با مقولاتی مثل انکار کاهش یافتن فقر مطلق، انکار ارزان بودن نان و سوخت در ایران و امید بستن به انکسار ذهن کسانی از مردم است که بر این هشدار یا به عبارت بهتر بر این آرزو پای می‌فشارند.

آرزویی که اگرچه در قالب یک “فتنه اقتصادی” مثل آبان ۹۸ محقق خواهد شد اما هرگز فرجامی بهتر از فتنه ۸۸ نخواهد یافت و مردم در گستره بیشتری حقیقت را درک خواهند کرد.