به گزارش تهران۲۴، روزنامه فرهیختگان در گفت‌وگو با ناصر ایمانی، کارشناس مسائل سیاسی چرایی کنش تقابلی اصلاح‌طلبان رادیکال در مواجهه با چهره‌های رسانه‌ای اصلاح‌طلب حاضر در دیدار رمضانی با رئیس‌جمهور را مورد بررسی قرار داده است. مشروح این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید.
 

دلیل هجمه‌ای که به اصلاح‌طلبان حاضر در جلسه با رئیس‌جمهور وارد می‌شود، چیست؟

این موضوع بیانگر یک نقار و اختلاف شدید درونی اصلاح‌طلبان است. می‌شود گفت از انتخابات مجلس قبل این موضوع سر باز کرد و یک اختلاف رویه جدی داخل اصلاح‌طلبان به‌وجود آورد. اختلاف‌هایی که بعد از جلسه آقای رئیسی ایجاد شد بازتابی از همان اختلافات درونی شدید اصلاح‌طلبان است. بخشی از اصلاح‌طلبان معتقدند نباید حرکتی نشان دهند که این‌گونه بازنمایی کند آنها اساسا حاکمیت و نه دولت را قبول دارند. اگرچه مترصد فرصت هستند که در قدرت حضور پیدا کنند. سال‌هاست بخشی از اصلاح‌طلبان که مبتنی‌بر مبانی نظری‌شان حاکمیت را به‌طورکلی قبول ندارند، خواهان حضور در قدرتند.  این یکی از پارادوکس‌های عجیبی است که نمونه آن در دنیا پیدا نمی‌شود. بخش دیگری از اصلاح‌طلبان از انتخابات مجلس گذشته و با توجه به عملکرد بسیار ضعیفی که دولت روحانی داشت از این گروه جدا شدند و معتقد بودند که باید با حاکمیت تعامل کرد و در سازوکارهای دموکراتیک حضور داشت، برای همین در انتخابات مجلس لیست داده‌اند.

در انتخابات ریاست‌جمهوری سال گذشته درگیری‌شان ادامه پیدا کرد و درحال‌حاضر بر سر همین موضوع و موضوعات دیگر اختلافاتی وجود دارد که در نتیجه آن برخی معتقدند نباید هیچ‌گونه ژستی که در افکار عمومی قبول داشتن حاکمیت را تداعی کند از خود نشان دهند.

آیا این قهر و هجمه که اصلاح‌طلبان رادیکال را در یک وضعیت بلاتکلیف قرار داده، درنهایت منجر به انفعال و بن‌بست سیاسی آنها نمی‌شود؟

اصلاح‌طلبان رادیکال درون یک پارادوکس بازی می‌کنند و معلوم نیست موضع رسمی‌شان چیست. ما جریان‌های سیاسی‌ای داشته‌ایم که در اوایل انقلاب اعلام کردند، نظام سیاسی با این ترکیب و با آنچه در قانون اساسی نوشته‌شده، قبول ندارند و برای همین هیچ‌وقت ادعایی نداشته‌اند که بخواهند در حاکمیت حضور پیدا کنند.

موضع‌شان مشخص بوده است، جریان‌های لیبرالی که بعد از انقلاب وجود داشته‌اند. اما اصلاح‌طلبان موضع خود را عامدانه مشخص نمی‌کنند، یعنی هم می‌خواهند با حاکمیت قهر کنند و هم مترصد فرصتند که اگر توانستند در حاکمیت حضور یابند.

جریان‌های اصلاح‌طلب هم در دور اول و هم دور دوم دولت روحانی از وی حمایت کردند تا وی به‌عنوان رئیس‌دولت انتخاب شود. این چه معنایی دارد؟ اگر با حاکمیت و ساختارهای آن مانند ولایت‌فقیه و شورای نگهبان از منظر سیاسی مخالفت دارند، اشکالی ندارد. هرکسی می‌تواند مخالف باشد و به‌عنوان یک شهروند زندگی و فعالیت سیاسی خود را ادامه دهد اما طبیعتا حق حضور در حاکمیتی را ندارد که آن را به‌رسمیت نمی‌شناسد. آنها می‌خواهند هم در حاکمیت حضور پیدا کنند و هم ماهیت تئوریک حاکمیت را زیرسوال قرار بدهند و همه این اهداف را می‌خواهند با هم داشته باشند و این یکی از پدیده‌های عجیب ساختار سیاسی ماست که مشابه‌ آن را در هیچ‌جای دنیا متصور نیستم.

با توجه به اینکه اصلاح‌طلبان رادیکال در وضعیت منفعل فعلی به بن‌بست خورده‌اند، کنش سیاسی آنها در انتخابات آتی را چگونه پیش‌بینی می‌کنید؟

کنش اینها همواره به این صورت است که فشار می‌آورند تا بتوانند امتیاز بگیرند. اگر توانستند امتیاز بگیرند و فضای عمومی جامعه نیز به‌ آنها اجازه داد، به‌عنوان اپوزیسیون خود را داخل حاکمیت قرار خواهند داد و همان ژست مخالفت را حفظ می‌کنند. اگر هم چنین موقعیتی را مهیا نبینند، کنار می‌ایستند و سنگ‌پرانی می‌کنند. این رویه‌ای بوده که در بیست‌وچند سال گذشته از این طیف اصلاح‌طلبان شاهد بوده‌ایم. بستگی به این دارد که چقدر بتوانند اقبال عمومی را جذب خود کنند.

انتهای پیام/