به گزارش تهران۲۴، حجت‌الاسلام علی رضائیان در برنامه تلویزیونی «بدون توقف» در خصوص اینکه چطور با وجود وابستگی‌ها و سختی‌های دنیا می‌توان به آرامش رسید، عنوان کرد: سختی‌ها عملاً بزرگترین سنگی است که در زندگی مطلوب خودش را نشان می‌دهد، یکی از تابلوهای زندگی مطلوب رضایتمندی است که رضایتمندی هم کاذب و واقعی دارد، رضایتمندی واقعی واقعاً سختی دارد، اما وقتی به واقعیت زندگی نگاه می‌کنم و می‌بینم که اساساً واقعیت‌های دنیا با سختی پیچیده است، حتی لذت‌های ما هم با سختی است و تاوان دارد، پس آن وقت به این رضایتمندی از زندگی می‌رسم.

وی با اشاره به اینکه اولین محور رضایتمندی واقعی این است که این بهترین بی‌نهایت در حال رشد است، گفت: من باید نگاه کنم که باید این سختی‌ها را منحل کنم یا حل کنم، منحل این است که مثل مُسکّنی که انسان را آرام می‌کند عمل کنیم و بی‌خیال آنها بشویم، اما حل کردن این است که به سختی‌ها به عنوان مانع نگاه نکنیم و آن را مقدمه پرش ببینیم، آن وقت سختی آسان و لذت‌بخش می‌شود، دیگر اینکه وقتی به عاقبت این سختی و رنج نگاه می‌کند که پاداشی همچون ابدیت و جاودانگی در انتظار اوست، این سختی هم برایش شیرین می‌شود.

این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه نوع نگاه انسان در مسیر باعث می‌شود که شکل سختی و دیدگاه و عملکرد ما عوض شود، اظهار کرد: حالا این را در مشکلات اقتصادی و فرهنگی و دیگر تکثیر کنید، ما نیامدیم اینجا در مورد حل مشکلات صحبت کنیم، اما رضایتمندی که تابلوی اصلی زندگی مطلوب است در هر صورتی می‌تواند محقق شود، چه زمانی که فرد در اوج ثروت و امکانات است و چه زمانی که اینطور نیست، یعنی این رضایتمندی باید در درون فرد محقق شود.

رضائیان همچنین یادآور شد: من یک مبدأ و مقصدی دارم و هر چه نزدیک می‌شوم این نزدیک شدن شاخص رضایتمندی است، لذا هر امری که با این سازگار نباشد ما را از رضایتمندی دور می‌کند، در زندگی هم همین‌طور است یک جایی فکر می‌کند باید بماند یعنی وابستگی دارد، اما یک وابستگی کمک به رفتن و رشد می‌کند که خوب است، اما اگر وابستگی ما را از مقصد دور می‌کند این مانع است و وابستگی مطلوب نیست.

وی ادامه داد: نکته دیگر این است که به این آسیب هم دقت کنیم نباید هر جا مشکلی پیش آمد بگوئیم نه خدا خواست که اینطور شود، شاید این مشکل به دلیل بد عمل کردن ما یا نظام اقتصادی بوده، چون خدا به من اختیار داده، هر چیزی را نمی‌توانیم پای امتحان الهی بگذاریم، اینکه مثلاً در یک موضوع اقتصادی کاملاً فکر کنم و با کارشناسان مشورت کنم بعد ورشکسته شوم آن وقت امتحان الهی است، در غیر این صورت شاید مشکل از ما بوده، یک جاهایی ما می‌خواهیم خودمان را توجیه کنیم و اشتباهات خودمان را گردن امتحان الهی بیندازیم، این درست نیست.

این کارشناس دینی همچنین توضیح داد: در این گام رضایتمندی که تابلوی اصلی رفتار ماست، هر چه از نقطه الف به مقصد نزدیک‌تر شوم اینجا رضایتمندی حاصل می‌شود، اما اگر مقصد را پیدا نکنم مثل مسافری هستم که راه را گم کرده و از رضایتمندی هم دور می‌شوم. ما در بیان صفات خدا به یک واژه رسیدیم که آن غنی به ذات و کمال مطلق بودن است، یعنی همه خیرات را بی‌نهایت دارد، حالا شما خودتان را مخلوق او حس کنید، در رضایتمندی اگر انسان حس ذره‌پروری و رشد نداشته باشد به رضایتمندی نمی‌رسد و همین‌جا آثار زندگی مطلوب خودش را نشان می‌دهد.

رضائیان در پایان با اشاره به اینکه کار و ثروت و ازدواج و رفاقت یک مقدار زیادی برای آرامش ماست، تصریح کرد: اما ما آرامش و آسایش را با هم اشتباه گرفتیم، آسایش یعنی امکانات در حالی که ممکن است یک جایی آسایش باشد اما آرامش نباشد چون آن امر درونی محقق نشده، پس ما در این آسایش به دنبال آرامش می‌گردیم حالا باید ببینیم آرامش واقعی چطور محقق می‌شود، عواملی ما را دچار اضطراب می‌کند که یک سری از آنها خوف نسبت به آینده و یک سری حزن نسبت به گذشته است، یک مقدارش هم به دلیل ندانستن است و زندگی ما را همین‌ها دربرگرفته و این حال ما را عوض کرده است، پس این نوع نگاه به زندگی است که زندگی مطلوب را شکل می‌دهد.