به گزارش تهران۲۴ – «خط غرب» ویژه نامه‌ رصد نهادهای مطالعاتی بلوک غرب و اندیشکده‌های صهیونیستی با کلیدواژه ایران است. ادعاهای مطروحه صرفا جهت اطلاع مخاطبان مکتوب شده و لزوماً مورد تایید خبرگزاری فارس نیست. 

چرا عربستان نمی‌خواهد نظام ایران سقوط کند؟

آشوب‌های مهر و آبان ۱۴۰۱ بزرگترین جنگ ادراکی جهان بود. جمعیت حاضر در آشوب‌ها بسیار پایین بود ولی ضریب رسانه‌ای قدرتمندی در سطح جهان گرفت. هدف این وقایع القاء گزاره‌ای مجازی بود که واقعیت حقیقی ندارد. مخاطب در جهان مجازی به این نتیجه می‌رسید که انقلاب شده ولی در جهان واقعی خبری نبود. رسانه‌های غرب نیز تحلیل‌های متعددی در راستای انقلاب نمایی وقایع پاییز ۱۴۰۱ انجام دادند.

مجله فارن پالیسی (Foreign Policy) آمریکا گزارشی تحت عنوان «چرا عربستان خواهان سقوط نظام ایران نیست؟» به قلم «طلال محمد» منتشر کرد. در این گزارش آمده است: «شبکه سعودی  و لندن نشین ایران اینترنشنال اقدام به پخش ویدئو و تصاویر داخل ایران کرده. [این شبکه] همچنین میزبان اپوزیسیون، شبه نظامیان ضدنظام و تجزیه طلبان کردی و آذربایجانی بوده است.»

نویسنده فارن پالیسی با این وجود معتقد است که هدف عربستان فروپاشی جمهوری اسلامی نیست. «طلال» نوشت: «شواهد فراوانی وجود دارد که نشان می‌دهد دولت کنونی عربستان آرزومندِ سقوط جمهوری اسلامی نیست. در عوض، به دنبال تضعیف تهران است تا بتواند امتیازات حساس ژئوپلیتیکی [از تهران] بگیرد. این ممکن است شامل سازش ایران در مورد برنامه هسته‌ای، عدم مداخله در امور عربی(!) و قطع حمایت از متحدان نظیر حزب الله، الحوثی‌ (یمن) و حماس باشد.»

فارن پالیسی دو دلیل ذکر کرد که فروپاشی جمهوری اسلامی به نفع عربستان سعودی نیست:

اول؛ قدرت عربستان سعودی تنها به دلیل حضور ایران در جبهه دیگر است. همانطور که تهران به زعم بسیاری رهبر شیعیان جهان است، ریاض نیز خود را نماد رهبری اهل تسنّن می‌داند.  هویت عربستان بدون ایران از بین خواهد رفت.

دوم؛ خطر سرایت دومینو وار وجود دارد. در بیان این دلیل آورده است که اگر اجتماع اعتراضی در ایران شکل بگیرد و موفق شود، موج آن به بلاد عرب و کشورهای حاشیه خلیج فارس نیز سرازیر خواهد شد. به عنوان نمونه؛ اعتراضات ایران می‌تواند شیعیان شرق عربستان را تحریک به خیزش کند.

فارن پالیسی در ادامه نوشت اگرچه فروپاشی نظام بعید است امّا ۲ سناریو متفاوت را برای “فردای آنچه خلع ید رهبران روحانی نامید” متصور شد:

۱: کشور تحت رهبری سپاه قرار می‌گیرد. ۲: کشور نظیر سوریه و لیبی تکه تکه خواهد شد.

فارن پالیسی سناریوی شماره ۲ را به دوگونه ترسیم کرد: اول؛ ایجاد دولت‌های رقیب نظیر دولت شرق (بنغازی) و دولت غرب (طرابلس) در لیبی. دوم؛ تقسیم سرزمینی براساس خطوط قومی. فارن پالیسی حالت اول را حاصل نزاع بین دو گروه جمهوری خواهان و سلطنت طلبان بیان کرد و حالت دوم را تشکیل دولت براساس اقوام ایرانی دانست. 

«طلال» در ادامه نوشت که هر کدام از ۲ سناریو فوق برای ریاض پیامد خطرناک در پی دارد:

• خطر سناریو اول- اگر سپاه پاسداران حاکم شود، این نیرو با عربستان سعودی دشمن است و می‌تواند شدیداً با ریاض رفتار متخاصمانه داشته باشد. نویسنده فارن پالیسی فرض را بر این گرفته که در ایران تحت حکمرانی نظامیان، احتمال حمله به سعودی هست و برای این گزاره، موضوع حمله به آرامکو در شهریور ۱۳۹۸ را یادآور شد. 
• خطر سناریو دوم- منطقه بی ثبات خواهد شد و متحدان منطقه‌ای ایران بدون فرماندهی مرکزی اصطلاحاً به گرگ تنها تبدیل می‌شوند. یعنی هرکدام مستقل و به سیاق میل خود رفتار خواهند کرد که منجر به احیاء جنبش‌های شیعی در سراسر منطقه نظیر جنوب عراق (هم مرز با عربستان) یا حوثی‌های یمن شود. این خطر سطح بالاتری برای ریاض دارد. 

فارن پالیسی در انتها نوشت: «بن سلمان می‌خواهد ایران به قدری ضعیف باشد که اجباراً در زمینه برنامه هسته‌ای و نفوذ منطقه‌ای خود امتیاز بدهد، اما مضرات تهران کاملاً بی‌ثبات شده برای پادشاهی [سعودی] بیشتر از فایده آن است.» [۱]

سیاست نتانیاهو در قبال ایران مجدداً شکست می‌خورد

اندیشکده شورای آتلانتیک (The Atlantic Council) گزارشی تحت عنوان «انتظار می‌رود که سیاست نتانیاهو در قبال ایران مجدداً شکست بخورد» منتشر کرد. در این گزارش آمده که مواضع و عملکرد نتانیاهو پس از ششمین ورود به عرصه نخست وزیری نشان می‌دهد که رویه او در قبال ایران تغییری نکرده است.

شورای آتلانتیک بزرگترین معضل امروز نتانیاهو را شکاف بین آمریکا و رژیم صهیونیستی در موضوع ایران دانست و نوشت: «ایران در مرکز تعاملات دولت آمریکا نیست. جنگ اوکراین و افزایش چشمگیر تهدید چین مسائلی اضطراری‌تر از ایران برای دولت [بایدن] است.»

در ادامه این گزارش آمده است: «اگر چه مقامات ارشد دولت بایدن می‌دانند که شانس بازگشت به برجام پایین است، [امّا] به نظر می‌رسد که می‌فهمند هیچ جایگزینی وجود ندارد که ایران را از تسریع در برنامه هسته‌ای خود باز دارد. این [موضوع] در تضاد کامل با سیاست نتانیاهو است که هرگونه مذاکره با تهران را رد می کند. حتی اگر دولت بایدن تصمیم بگیرد فشار بر ایران را افزایش دهد، این کار را نه برای نابودی شانس مذاکره که با هدف بازگشت به توافق انجام خواهد داد.»

شورای آتلانتیک موانع رژیم نتانیاهو را اینگونه فهرست کرد:

اول؛ وخامت اوضاع امنیتی در کرانه باختری که ارتش رژیم را مجبور خواهد کرد، تمرکز خود را روی این منطقه از فلسطین اشغالی بگذارد. دوم؛ حتی اگر همین فردا نیز نطنز و فردو از روی زمین محو شوند، دانش هسته‌ای از ذهن ایرانی‌ها پاک نخواهد شد. سوم؛ ایران امروز آن ایرانی نیست که نتانیاهو می‌شناخت و به سختی به خرابکاری و حملات سایبری واکنش نشان می داد. بر خلاف دوران حسن روحانی که هدف حفظ توافق هسته‌ای بود، ایران دوران رئیسی برای مقابله به مثل با هرگونه اقدام و محوری (نظیر اسرائیل – آمریکا) حریص‌تر است. از همین روی خطر جنگ بالاست. چهارم؛ اسرائیل نباید روی بسیج قدرت‌های منطقه‌ای به رهبری سعودی حساب باز کند. کشورهای عربی ترجیح می‌دهند کانال گفتگو و روابط اقتصادی را با تهران حفظ کنند. زیرا این مسیر را تنها راه کاهش تنش میدانند. این کشورها از یک درگیری نظامی منطقه‌ای می‌ترسند. [۲]

شورای آتلانتیک در پایان نوشت: «شکاف بزرگ  سیاست اسرائیل در قبال ایران با سایر کشورهای جهان از سال ۲۰۱۸ بیشتر شده است. با این وجود، قبل از اینکه اسرائیل شکست را بپذیرد و تصمیم بگیرد به تنهایی در برابر ایران بایستد،  بهتر است بر روی عناصر سیاست اسرائیل که در حال حاضر غیرواقعی هستند، تجدید نظر کند تا با واقعیت مطابقت بیشتری داشته باشند.»

---

[۱]:https://foreignpolicy.com/2023/01/27/iran-saudi-arabia-rivalry-mahsa-amini-protests-irgc

[۲]:https://www.atlanticcouncil.org/blogs/iransource/netanyahus-iran-policy-is-expected-to-fail-again/

پایان پیام/.