رهبری می‌فرمایند: مرحله‌ بالاتر وحدت اسلامی این است که همه‌ دنیای اسلام ‌متّحد بشوند در جهت رسیدن به تمدّن نوین اسلامی. این چیزی است که جمهوری اسلامی هدف غایی قرار داده. منتها تمدّن متناسب با این زمان، تمدّن نوین اسلام.

آقا می‌فرمایند: وجود مقدّس پیامبر اعظم، نقطه‌ کانونیِ توجّه محبّت‌ها و ‌علایق آحاد ملّت‌های مسلمان است. همه عشق می‌ورزند به پیغمبر؛ این نقطه‌ کانونی است، این نقطه‌ اصلی است.

رهبری فرمود: امام هشتم با تدبیر الهی بر مأمون فائق آمد و او را در میدان نبرد سیاسی که خود به وجود آورده بود، شکست داد و این همه به برکت تدبیر الهی امام هشتم و شیوه حکیمانه‌ای بود که آن امام در این آزمایش بزرگ از خویشتن نشان داد.

حضرت آقا می‌فرمایند: بعد از صلح امام حسن مجتبی‌، کار به شکلی زیرکانه تنظیم شد که اسلام و جریان اسلامی، وارد کانال آلوده‌‌ای که به نام خلافت ـ و در معنا سلطنت ـ به وجود آمده بود، نشود. این، هنر امام حسن مجتبی‌(علیه‌السّلام) بود.

رهبری می‌فرمایند: هویت بخشیدن به شیعه‌ لبنان و ایجاد همزیستی میان پیروان ادیان و طوائف سیاسی در آن کشور [توسط امام موسی صدر] و صراحت در معرفی رژیم غاصب صهیونیست به عنوان شر مطلق از این عالم بزرگوار شخصیتی همه‌جانبه پدید آورده بود.

رهبری می‌فرمایند: اگر امام حسین(ع) دعوت هم نمی‌شد، قیام تحقق پیدا می‌کرد. امام حسین(ع) باید این حرکت را انجام می‌داد تا نشان دهد که دستور کار، در چنین شرایطی، برای مسلمان چیست. نسخه را به همه‌ مسلمان‌های قرن‌های بعد نشان داد.

حضرت آقا می‌فرمایند: عاشورا یک حادثه‌ تاریخیِ صرف نبود؛ عاشورا یک فرهنگ و یک سرمشق دائمی برای امت اسلام بود. سه عنصر در حرکت حضرت ابی‌عبداللَّه (علیه‌السّلام) وجود دارد: عنصر منطق و عقل، عنصر حماسه و عزت و عنصر عاطفه.

حضرت آقا می‌فرمایند: امام حسین برای بیان حقیقت در طول تاریخ عزیزان خود را می‌آورد وسط میدان. اینجا مسأله، مسأله‌ تبلیغ دین است؛ تبلیغ به معنای حقیقی کلمه؛ رساندن پیام است. امام حسین این کار را با این هزینه‌ سنگین انجام می‌دهد.

حضرت آقا می‌فرمایند: یکی از فرزندان سندی‌بن شاهک (زندانبان امام کاظم علیه‌السلام) به نام «کشاجم» از بزرگان تشیع است. شاید دو نسل یا یک نسل بعد از سندی‌بن شاهک یکی از اولاد سندی از بزرگ‌ترین ادبا و شعرا در زمان خودش است.

حضرت آقا می‌فرمایند: اگرچه ولایت یک امر سیاسی است، اما همه‌ مضمون ولایت در سیاست خلاصه نمی‌شود. این ولایت، پرتوی از ولایت ذات مقدّس پروردگار است. این ولایت، ناشی از حضور ولایت الهی در وجود امیرالمؤمنین است.