به گزارش تهران۲۴ در بیست‌وهشتمین قسمت از مجموعه سخن قرآن حجت‌الاسلام محسن قرائتی معلم و مفسر قرآن کریم به شرح موضوع شیوه بیان قرآن پرداخت.

قرآن تعریف‌ها و انتقاداتش گاهی صریح است و می‌گوید: این کار خوب است و این کار بد است. گاهی هم قصه‌ای نقل می‌کند و لابلای قصه می‌گوید این کار خوب است و این کار بد، گاهی قسم می‌خورد و لابلای قسم‌ها می‌گوید: این کار خوب است و این کار بد است.

یک بار به پادگانی رفته‌بودم گفتم: بهترین آیه برای شما نظامی‌ها چیست، هر کسی یک آیه گفت و من هم یک آیه گفتم: رزمندگان این قدر عزیز هستند که خدا به آنها قسم نمی‌خورد به صدای اوه اوه اسب آنها قسم می‌خورد. خدا می‌گوید: «والعادیات ضبحا» بعد می‌گوید: «والموریات قدحا» یعنی قسم به جرقه زیر سم اسب وقتی به سنگ می‌خورد.

آن قدر نکات ظریف در قرآن هست که همیشه حرف اول و بهتر را می‌زند و الطاف قرآن قابل شمارش نیست و تاریخ مصرف هم ندارد، امام علی می‌گوید: قرآن دریایی است که دستمان به تهش نمی‌رسد. باید برای این قرآن کاری کنیم. کشور را باید قرآنی کرد، باید قرآن را بخوانیم، با ترجمه بخوانیم، با تفسیر بخوانیم، آرام بخوانیم، با علاقه بخوانیم، برای ترم و واحد و نمره نخوانیم. اگر مزه قرآن را بچشیم، سراغ هیچ کتابی نمی‌رویم.

به فرعون گفتند: پسری به دنیا می‌آید که تو را به قتل می‌رساند، گفت: هر چه پسر دنیا آمد او را بکشید، موسی به دنیا آمد، خدا به مادر موسی گفت: آن را در جعبه‌ای بیانداز، در آب رها کن و ما او را به تو باز می‌گردانیم. جعبه موسی به قصر فرعون رفت او را گرفتند، همسر فرعون نگذاشت کودک را بکشند و خواست موسی را خودش بزرگ کند، بچه شیر نمی‌خورد، هر چه دایه آوردند بچه شیر نخورد، خدا رحمت کند آیت‌الله حائری شیرازی را که می‌گفت: بچه‌ای که شیر مادرش را خورده باشد، از هیچ دایه‌ای شیر نمی‌خورد.

قرآن هم همین‌گونه است، ما اگر شیر قرآن را خورده بودیم خیلی کتاب‌ها را نمی‌خواندیم. اگر حلاوت و شیرینی قرآن را چشیده بودیم دیگر سراغ کتاب دیگری نمی‌رفتیم. یک جمله کوچک قرآن نکات بسیاری دارد و کسی نمی‌تواند بگوید من آخرین تفسیر را نوشتم. باید کشور را قرآنی کنیم.

انتهای پیام/